2013-11-16 Chiang Mai Outstation Hash – Saturday write-up
By Eager Beaver
I asked the hare if I could write this write up for the wonderful terrific stunning spectacular
extraordinary (yeah, you get me, insert the entire amazing adjectives here) Hash ride in Chiang Mai.
It’s Thursday now. It’s been 4 days since we left the North and back to our ordinary life in Bangkok.
But the videos from Snap and Thomas have roused those few words which were chanting in my
head while riding to come back from their somberness and started yelling at me again. Hoping if I
wrote them down, maybe they’d be at rest.
Holy. Effing. Shitting. Helluva. Ride. Wow. Definitely coming back. Are you kidding? Holy. Effing….. It
goes on and on like a broken record.
I kept telling myself to come up with different words. Trust me, I tried. But with the trail and the
stunning view.. I can’t. The trail was the trail. But the view.. oh my goodness. None of these videos
or picture does it any justice.
Our exciting trip started at Suvarnabhumi airport. Familiar faces showed up taking the same flight.
Rolling the bikes onboard TG was really smooth. Except for one down hilling bike with longer front
fork which made it not fit through the scanner. Removing the wheels? Tools were in the checked in
luggage. So if you plan to travel with bike, make sure you measure the width and height of the
scanner first. ;) And no you don’t need special down hilling bike for this hash. But the big wheels
were definitely an extra bonus.
The Inseminator and I stayed in town on Friday night. We chose to meet up with everyone in front of
the Chiang Mai zoo. Hare’s words: “Departure from there will be 13:00 SHARP” yeah. Sharp my
@ss… The Songtaew with hashers from the resort came and gone since a little bit over half past
noon. They went up and by the time we were up at the helipad, they were gone too. Thank you for
waiting, Snap! (The little bird told me you were in charged. Ha.)
One might think after a ride on a pickup truck up the hill for about 40 minutes, you’d be cycling
down and only down from the starting point. Let me tell you, no, you’re wrong. We had to cycle up
and up and up and up and up and up, from the helipad, up Bhubing Palace, up the hill tribe village,
and into the national park, and up again in the national park until you’re at the top (where Hot Tottie
believed if we had brought our passports, we could just cross the border and go over to Burma,
smuggling the white cocaine powder that was spattered on the trail with us.) Oh yeah, and to go up
the top, there’s no way to ride… push only. And while pushing we heard two locals talking.. they just
sat there enjoying, drinking (or smoking?) coke, breathing, and talking… in … Norwegian. Oh hi there,
Snap and Slimy Balls! Once at the top, we had our photos taken and video made. 19 degree
temperature noted. The sun rays shining through the valleys for maximum awe effect witnessed.
Only to go a little further and found a designated view point. Terrific. And according to Snap, it’s the
point where we should have our seat lowered (and enjoy the downhill!)
The downhill part was super fast. And it was uneven. And there were these two little strips of
concrete of a road. Make sure you don’t fall off the strip (or off the bike.) And then there was up,
and down, and up, and down, and flowers, in every color you can come up with, except maybe
black?, and the view, and the villagers, and the farm, and mosquitoes. Sooooo many of them that I
was wishing they could just take me with them flying and out of the woods as it was getting dark real
quick. It was getting dark already at a little bit past 5.
My conclusion: The view was breath taking (pun intended.) But it was so worth it. Definitely coming
back. Now I know that stopping every 5 meters to take a photo make us out of the woods a little
late, will I stop taking pic next time? I highly doubt it. I was telling myself “I’d be damned if I stop to
take pic every 5 meters.” But well… since my buddy didn’t mind.. we posted, we took pics, we were
back late, but hey, we made it. :) And yeah, promise to do it all over again. Thanks for the great ride.
It was a nice experience. Thank you Andrew. Thank you Stairs Masturbator. Next time we’ll bring the
light. So you won’t have to drive out and try to find us!!! :)
Write up อันนี้บากหน้าไปขอ hare เขียน โชคดีที่ยังไม่ได้บอกให้ใครเขียน เพราะไม่ไหวแล้ว.. ค าพูดที่มันวนเวียนอยู่ใน
หัว มันไม่ยอมไปไหน ระหว่างปั่นก็คิดๆ ว้าว สุดยอด แมร่ม จริงดิ่ กลับมาอีกแน่ ว้าว สุดยอด แมร่ม.. วนไปวนมา คิด
มากกว่านี้ไม่ออก ตอนปั่นนะเสียงในหัวดังมาก กลับมาถึงกรุงเทพแล้วค่อยเบาหน่อย 4 วันผ่านไปเริ่มเงียบแล้ว แต่พอ
กลับมาดูวิดีโอของ Snap กับ Thomas แล้ว เหมือนชาร์ตแบตให้หัวใหม่ เสียงมาอีกแล้ว ว้าว... สุดยอด...
จริงๆ ทางที่ปั่นก็ไม่ค่อยเท่าไหร่นะ แต่วิวเนี่ยสิรูปที่ถ่ายมากับวิดีโอนี่ ไม่ได้ครึ่งของของจริงเลย
การเดินทางคราวนี้เริ่มต้นที่สุวรรณภูมิ ไปถึงก็เจอหน้าคุ้นๆ เชคอินเสร็จก็มารอเอาจักรยานส่งเจ้าหน้าที่ จริงๆ เอาจักรยาน
ขึ้นการบินไทยง่ายมาก แค่เอาลมยางออก แล้วก็ชั่งน้ าหนักค านวณรวมกับกระเป๋า ห่อไม่ห่อไม่ว่า ว่าแค่เอาผ่านเครื่อง
สแกนให้ได้ จักรยานใครๆก็ผ่านได้ ติดอยู่คันเดียวที่เป็น down hill ติดก้านหน้า จะถอดล้อก็ต้องใช้เครื่องมือ เครื่องมือก็
เอาขึ้นเครื่องไม่ได้ ก็ต้องเอาลงกระเป๋ากระเป๋าก็เชคอินไปแล้ว .. นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า จะเอาจักรยานไปไหนกรุณาไป
วัดขนาดเครื่องสแกนที่สนามบินก่อน ฮ่า ฮ่า ฮ่า พูดเรื่องจักรยานแล้วเผื่อคนสงสัย ไปเชียงใหม่ ทางที่ปั่นเสือที่เราปั่นกัน
เอาอยู่ค่ะ ไม่ต้องจักรยานพิเศษก็ได้ แต่ถ้ามีอยู่แล้วจะเอามาเล่นก็ตามสะดวกค่ะ เพราะเห็นจักรยานดาวน์ฮิลลงเนินแล้ว
แว้บ... เร็วเชียว
บ้านเราไปถึงแล้วนอนคืนวันศุกร์ในเมือง วันเสาร์มาเจอกันที่จุดนัดหน้าสวนสัตว์เชียงใหม่ แฮร์บอกเจอกันเที่ยงครึ่ง รถ
ออกบ่ายโมงตรง บ่ายโมงบ้านไหนไม่รู้ พอเที่ยงครี่งรถมากันจริง สองแถวเหลืองบ้างแดงบ้างขับตามกันมาเป็นแถว
จักรยานเทินไว้บนหลังคา คนนั่งมาก็โบกมือโบกไม้ โบกเสร็จนึกว่าจะรอที่ไหนได้ ไปกันต่อเลย ทิ้งกันที่หน้าสวนสัตว์ไม่
เท่าไหร่ ขึ้นมาถึงจุดปล่อยตัวที่ลานฮอ ยังไม่รอกันอีก จ าไว้เลย Snap!
หลายคนคงคิดว่านั่งสองแถวขึ้นไป ที่เหลือไหลลงมาอย่างเดียวโลด เหอะ เราก็คิดอย่างนั้นเหมือนกัน ไม่งั้นจะนั่งรถขึ้นมา
ท าไมตั้ง 40 นาทีเนอะ ที่ไหนได้ ลงจากรถปุ๊บกรุณาใส่เกียร์เล็กสุดเพื่อปีนเขาค่ะ ปีน ปีน ปีน ปีน ปีนไปเรื่อยๆ ปีนผ่านภู
พิงค์ปีนผ่านหมู่บ้านชาวเขา ปีนเข้าอุทยานแห่งชาติ เย้ เข้าอุทยานแล้วคงได้ลงเขา ที่ไหนได้ ปีนต่อไปจนถึงยอด (ระหว่าง
ปีนสูงเรื่อยๆ Hot Tottie บอกว่าเดี๋ยวเลี้ยวซ้ายเราก็เข้าพม่ากันเลยนะคะถ้าเอาพาสปอร์ตมาก็เก็บโคเคนบนพื้น (ผงแป้ง
ใช้แทนกระดาษ)ไปขายด้วยเลย พอถึงยอดเธอบอก ตรูเข้าใจหัวอกแม่บ้านพม่าที่ข้ามแดนมาเชียว 555) ปีนไปยันจักรยาน
ไปเพลินๆ เราก็ได้ยินเสียงคนท้องถิ่นนั่งพักสบายอารมณ์อยู่ คนท้องถิ่นแถวนั้นพูดภาษานอร์เวย์ด้วยอ่ะ (Snap กับ Slimy
Balls นั่นเอง-บอกแล้วคนมาปั่นก็หน้าคุ้นๆกันทั้งนั้น) หลอกล่อให้สองชายทิ้งถิ่นฐานจูงจักรยานตามเรามาได้ ถึงบนยอด
เขา Snap บอกคุ้ม.... ที่ปีนขึ้นมา สวย แสงพระอาทิตย์ส่องหุบเขาเป็นช่วงๆ เย็น (19 องศาเอง) ถ่ายรูปบ้าง วีดีโอบ้างเสร็จ
ขี่เลยไปอีกนิดเจอจุดชมวิว (แม่ว ... อุตส่าห์ปีนหินถ่ายรูปอยู่เป็นวรรคเป็นเวร) ถ่ายรูปกันหน าใจ Snap บอกปรับอานได้
แล้ว ต่อไปนี่ downhill!!!
ช่วงลงเขา ลงเร็ว และยาว และโค้ง และไม่เรียบ สุดๆ พอมีถนนก็มาเป็นเส้นสองเส้นความกว้างประมาณ 2 คืบตีคู่กันมา
ประมาณว่าอย่าตกเส้น ตกร่อง หรือตกจักรยานเชียว พอลงเสร็จก็มีขึ้น แล้วก็ลง แล้วก็ขึ้น แล้วก็ลง แล้วก็มีดอกไม้ ทุกสี
เลย ยกเว้นด า แล้วก็มีหมู่บ้าน แล้วก็มีชาวบ้าน มีลิ้นจี่ มียุง ยุงเยอะมากกกกก จนคิดว่าถ้ามันลงมาเกาะเรากันหมดแล้ว
พากันหิ้วเราข้ามเขาไปได้คงดี เพราะมันจะมืดแล้วนี่ ทั้งๆที่เพิ่ง 5 โมงกว่าเอง
สรุปว่า วันเสาร์วิวสวยขาดใจ (ก็ใจจะขาดจริงนี่ กว่าจะขึ้นมาถึง) แต่คุ้ม ถ้าจัดอีกกลับมาอีกแน่นอน แล้วต่อให้มีบทเรียน
ว่าหยุดถ่ายรูปทุก 5 เมตรอย่างนี้แล้วจะกลับมาช้าคราวหน้าก็ยังจะหยุดถ่ายรูปอย่างนี้อีก ก็มันสวยยยยขนาดตอนแรก
คิดว่าหยุดถ่ายรูปบ่อยๆอย่างนี่ตรูตายแน่ แต่บังเอิญคนปั่นด้วยทรรศนคติเดียวกัน ตรูขอรูป ตรูยอมตาย เลยไม่มีใครว่าไร
ใครได้รูปมาหน าใจ แค่กลับมาช้าและมืดเท่านั้นเอง ขอบคุณ Andrew ขอบคุณ Stairs Masturbator ส าหรับทางสวยๆ
วิวงามๆ คราวหน้าเราสัญญาว่าจะพกไฟมาค่ะ จะได้ไม่ต้องขับรถออกมาตาม!! :) 2013-11-17 Chiang Mai Outstation Hash - Sunday write-up
By The Inseminator
After a good night’s rest we woke up to the beautiful scenery of the Lanna resort, it made me forget
immediately that the man-made structures hadn’t changed at all over the last 10 years since my last
visit. Maybe Hot Totty’s local vodka helped too. I was ready to roll-off at 10am for a Sunday hangover
ride. One of us was eager to indulge himself in the surroundings and splattered 200m later against a
tree. I had no time to see who it was, as I was trying to keep my bike and myself upright in the slippery
first curve. Focus.
The hares had no mercy for us urbanites from the concrete jungle 600km to the South. They showed us
the décor for real mountain biking, a place that divides the Pussies from the Men of Steel. The ride took
us over meandering dirt roads and single tracks with short steep climbs and corresponding downhills.
Heart rates went soaring, the speed was high. We focused on the line, the tires screeching in every
curve, turning rocks and moving dirt. The ride was both fast and technical, this was going to be the
hangover ride with the highest average speed. We all had a flight to catch? Or was it all imagination, an
illusion created by the stunning scenery with so many things to see, and the high rate of challenges that
the trail kept throwing at us? We are Men and Women of Steel. It must be. It must be.
We were smacked back to reality shortly after arriving at the waterstop when a jolly hasher arrived on a
local market bike.
Luckily it turned out that the bike was well-equipped with the latest imported Japanese bike technology,
hidden battery packs in the front basket and a hub-dynamo rewired as a hub-motor. Did I mention a
new wheel size of 27” or ERTRO 34-630 ?
With our self-image still intact, we were eager to get going again. Dominatrix provided us with
important ride instructions: ‘Follow the arrow! On-On!’. Hare Stairs Masturbator joined us again, but
this time decided to add some challenge by removing the Golden Triangle white powder at crucial
locations, leaving us craving and circling around like vultures.
The trail proved again to be great, which made many of the pack conclude to always pack a bike when
catching a flight to Chiang Mai.
Back at the resort I enjoyed the most scenic circle venue ever, and then rushed off to catch my flight.
Thanks hares, Andrew B. and Stairs Masturbator, for a fantastic weekend that left us feeling high.