Venue: Prachinburi, Khao Yai Grand ViewHares: Andreas M, Supaprang 'M' R and Sverre 'Snap' R.Dates: 31 August/1 September2013Report by Modถึงพวกเราจะตื่นสายกว่าที่ตั้งใจไว้ แต่เราก็ยังสามารถสปีดตัวเองเพื่อออกเดินทางจากกรุงเทพไปยังเป้าหมายของวันนี้ได้ไม่ช้าเกินควร วันนี้ Kim เป็น navigator ส่วนมดเป็นคนขับรถ (ก็เพิ่งจะรู้ว่าตัวเองจะไปไหนก็ตอนนี้เอง.. แหะๆ) มดยังจำได้ ครั้งที่แล้วที่เราไปเส้นนี้กัน พวกเราได้ใบสั่งขับรถเร็วบนโทลเวย์เป็นของขวัญ วันนี้จึงต้องเตือนสติตัวเองว่า จงขับช้า (ลงๆ) หลังเลี้ยวออกจากรังสิตเพื่อมุ่งหน้าสู่นครนายก การจราจรก็ไม่ค่อยจะเป็นใจและรถค่อนข้างแน่นอยู่สักพัก แต่หลังจากนั้นถนนก็เริ่มโล่ง ซึ่งสิ่งที่พวกเราทำกันเป็นอย่างแรกก็คือ มองหาตำรวจว่ามีแอบอยู่แถวๆ นั้นไม๊ เมื่อแน่ใจว่าไม่มีตำรวจอยู่บนเส้นทาง คราวนี้หล่ะ ก็ได้จังหวัดสปีดกันอย่างเต็มที่เพื่อชดเชยกับเวลาที่เสียไปเมื่อมาถึงโรงแรม เราก็เข้าเช็คอินและเตรียมความพร้อมเพื่อออกไปปั่นจักรยาน มดมาที่นี่หลายครั้งแล้วแต่ก็ยังรู้สึกสนุกและตื่นเต้นทุกครั้งที่ได้มา วันนี้น่าจะสนุกกว่าทุกครั้งเพราะว่าคนเยอะมากกก คนที่นี้เค้าจะเรียกกันว่าเป็น ‘busy hash!’ ซึ่งครั้งนี้มีนักปั่นหน้าใหม่เยอะมาก และจะ (แอบ) เป็นกังวลทุกครั้งที่เห็นคนที่มาปั่นเป็นครั้งแรกไม่ได้มาพร้อมอุปกรณ์ หรือเสื้อผ้าและรองเท้าที่น่าจะเข้ากันได้กับสิ่งที่ต้องเจอในอีก 3-4 ชั่วโมงข้างหน้านี้ ยังไงก็แอบภาวนาให้เค้าทำได้สำเร็จ และปั่นจนจบเส้นทางและแล้วการปั่นสำหรับวันนี้ก็เริ่มขึ้น เราจะเห็นนักปั่นจักรยานที่มีความกระตือรือร้นสูง หรือที่เราเรียกเค้าว่า FRBs จะไปอยู่เป็นพวกหน้าๆ พอออกไปยังไม่ถึง 5 กิโลเมตรแรก ก็หลงหากระดาษ trail** ไม่เจอเสียแล้ว พวกเราจึงต้องปั่นย้อนกลับมาเพื่อเจอว่า Hares ที่น่ารักของเราเอากระดาษ trail ไปซุกไว้ที่สะพานคอนกรีตแคบๆ ที่จะนำทางไปยัง single track (เส้นทางที่ปั่นได้ทีละคน) ซึ่งทุกคนต้องต่อแถวกันยาวเหยียดเพื่อที่จะค่อยๆ ข้ามไปทีละคน มดก็เลยต้องฆ่าเวลาด้วยการไปคุยเล่นกับคนอื่นๆ ที่รอเข้าคิวกันอยู่ หลังจากข้ามไปได้ เราก็เข้าสู่เส้นทางปั่นที่สวยงามและแน่นอนเต็มไปด้วยโคลน มดเห็นนักปั่นหน้าใหม่คนหนึ่งใส่รองเท้าเดินเล่นส้นเตี้ยมาปั่นในครั้งนี้ ก็เลยแอบภาวนาให้เธอผู้นั้นโชคดี (และหวังลึกๆ ว่ารองเท้าคู่นั้นคงจะไม่แพง) คิดๆ ไปแล้วบางทีเว็บไซต์ของ Hash น่าจะมีการแนะนำว่านักปั่นควรจะแต่งกายอย่างไรด้วย….ก็น่าจะดีเหมือนกัน ;-)ตอนที่เราไปถึงจุดแวะพักทานน้ำ (water stop) จุดแรก ตัวพวกเราก็ถูก ‘เคลือบ’ ไปด้วยโคลนกันอย่างพร้อมหน้า! จุดนี้มีคนเยอะมาก นอกจาก ‘พวกมือสมัครเล่น’ bikehashers อย่างเราๆ เราก็เจอกับนักปั่นจักรยานมืออาชีพหลายคนที่มาที่นี่เพื่อฝึกซ้อมสำหรับการแข่งขัน ‘เขาอีโต้คลาสสิค’ ที่จะมีขึ้นในวันพรุ่งนี้ มดรู้สึกดีใจที่เห็นคนไทยหันมาปั่นจักรยานเสือภูเขากันมากขึ้น สำหรับมด จุดที่ดีที่สุดของการปั่นในวันนี้เริ่มขึ้นหลังจากจุดพักจุดแรกนี้เอง Hares อธิบายทางคร่าวๆ ให้กับพวกเรา พร้อมด้วยตัวเลือกเส้นทางหลายสายแล้วแต่ความถนัดของแต่ละคน (ซึ่งตอนแรกมดก็ว่ามันฟังแล้วงงๆ แต่อย่างไรก็ตาม ต้องขอบคุณ Hares มากที่คิดได้รอบคอบจริงๆ สำหรับตัวเลือกเหล่านี้) มดกับน้องสาวเลือกที่จะไปเส้นทางที่ยาวที่สุดโดยที่ไม่รู้เลยว่าเราจะต้องเผชิญกับอะไรบ้าง เราเริ่มออกปั่นทันทีและไม่นานก็พบว่าเรากำลังอยู่บนเส้นทางร่มรื่นในป่า ที่ดูเหมือนกับว่ามันจะค่อยๆ สูงขึ้น สูงขึ้น และสูงขึ้นไปทุกๆ ที ตลอดเส้นทาง Hares จะเตรียมป้ายไว้คอยต้อนรับนักปั่นที่เริ่มท้อใจ นำเสนอแพ็คเกจที่น่าสนใจเป็นตัวเลือกออกนอกเส้นทางเพื่อกลับสู่ที่พักโดยไม่ต้องไต่ถึงยอดเขา ที่เราเรียกกันว่าแพ็คเกจ Bailout เราปั่นผ่าน Bailout 1 ก็แล้ว และไม่นานก็ผ่านจุด Bailout 2 ซึ่งมดคิดว่ามดยังคงมีกำลังเหลือเฟือและยังคงสนุกกับการปั่นครั้งนี้ มดจึงตัดสินใจเดินหน้าต่อโดยที่ไม่รู้ว่าจุด ‘crisis’ อาจจะรออยู่ข้างหน้านี่เอง…………….อืมมม ….หรือว่าจริงๆ แล้วมดควรจะรับแพ็คเกจ Bailout ที่ Hares นำเสนอมาดีนะ……เส้นทางนี้ไม่ง่ายเลย แต่ก็นะ มดคิดว่ามันก็ยังปั่นได้ ทางก็ไม่ได้ชันมาก ดังนั้นมดบอกจึงตัวเองว่า ‘ฉันปั่นได้ๆ’ ซึ่งก็มีบ้างที่บางครั้งก็ต้องกระโดดลงจากจักรยานเพื่อพักเอาแรง (โดยเฉพาะตอนที่เห็นรากต้นไม้ไซส์ยักษ์อยู่ข้างหน้า แล้วขามันก็หยุดปั่นของมันไปเฉยๆ ซะงั้น) หรือชมวิวและมีความสุขกับสิ่งแวดล้อมที่อยู่ตรงหน้าบ้าง แล้วก็กระโดดกลับขึ้นจักรยานเพื่อนปั่นต่อไปข้างหน้า ซึ่งพอยิ่งใกล้ถึงจุดสูงสุดของเขาเส้นทางก็เริ่มลื่นมากขึ้นด้วยโคลนและฝน แต่ไม่ช้าไม่นาน (ที่ก่อนหน้ารู้สึกเหมือนกับการปั่นที่ไม่มีวันจบวันสิ้น) เราก็ไต่ถึงยอดเขา แต่สิ่งที่กลัวตามมาก็คือทางลงที่น่าจะชันและต้องการทักษะในการปั่นลง ดังนั้นพวกเราจึงยอมเป็นไก่ตาขาวเลือกเส้นทางที่ง่ายกว่าในการลง ซึ่งทำให้เราปั่นทันไปเจอกับกลุ่มที่อยู่ข้างหน้าพวกเรา ถึงตอนนี้มดต้องบอกว่า สิ่งที่ประทับใจมากก็คือความเขียวชอุ่มของป่าที่อยู่รอบข้างที่มันทำให้รู้สึกสงบสุข แอบอยากมีแบบนี้ไว้ในสวนหลังบ้านบ้างจัง! ตอนขาลง เราใช้เส้นทางถนนลาดยางมาสักพักแล้วก็เข้าสู่ single track อีกครั้ง มดรู้สึกสนุกกับเส้นทางที่มีทั้งขึ้น (uphill) และลง (downhill) ผสมผสานกัน ทางนี้นำทางพวกเราไปสู่จุดชมวิวของเขาอีโต้ หลังจากนั้นเราก็เข้าสู่เส้นทางลงเขา (downhill) ซึ่งทำให้เราพบกับนักปั่นชาวไทยมากมายที่ขึ้นมาจากฝั่งตรงข้ามสวนทางกับเรา ทำให้มดจำได้ว่าทางที่เค้าปั่นสวนกับเราในครั้งนี้ คือเส้นทางที่เราเคยปั่นกันในครั้งก่อนๆ แต่มดคิดว่ามดชอบเส้นที่เราปั่นกันวันนี้มากกว่า เมือเราออกจากเส้นทางในป่าเราก็ตรงไปจุดพักกินน้ำจุดที่ 2 และปั่นต่อเพื่อกลับไปยังที่พัก เส้นทาง 10 กิโลเมตรสุดท้ายเป็นถนนลาดยางมะตอย ซึ่งไม่ต้องใช้ทักษะในการขี่แบบพิสดารมากมายแต่เป็นทางที่ดีที่ใช้ในการจบการปั่นในวันนี้ จุดหมายไม่ใช่อะไรเลย ขอเบียร์เย็นๆ ซัก 1-2 กระป๋องก็พอ!ขอบคุณ Andreas, หนึ่ง, และ Sverre สำหรับ Bikehash ที่เจ๋งมากๆ นะคะ มด (Dirty Hose, อย่าให้แปล)PS. สำหรับเรื่องราวใน circle และการปั่นในวันอาทิตย์ ติดตามได้จาก Kim ฉบับภาษาอังกฤษเท่านั้นนะคะ ;-)* Hare: ผู้เตรียมเส้นทางการขี่จักรยานในเดือนนั้นๆ ** กระดาษ trail: กระดาษที่ hare นำไปโปรยไว้เป็นทางเพื่อให้ผู้ขี่จักรยานขี่ตามทางที่เตรียมไว้English Version (readily available as I don’t trust Google Translator!)We woke up later than we planned but quickly made it on the road. Kim navigated, so the moment I knew where we going (No, I didn’t know before), I remember last time we got speed ticket on the tollway. Hence, driving slow(er) this time. As we turned off from Rangsit heading to Nakorn Nayok, traffic was bad but afterward ok. We speeded to make up for lost time (and after making sure no police around). Arrive at the hotel, check-in and get ready for the ride. I’ve been on this ride a few times and always enjoyed it. And WOW…there are a number of people today – busy hash! Seem like a lot of new riders. Can’t help but notice (and worry) that some of the new riders didn’t have proper gears / outfits on. I hope they made it all the way.Ride started. All the eager riders (FRBs) were out and, within 5km, we already lost the paper. Rode back a little bit, hares nicely hid paper on a narrow concrete bridge which leaded to single track! Long queue….So I hung back and started chitchatting. After crossing, beautiful scenery appears as well as MUD. Saw a new rider with casual wear shoe, I wished her good luck (and hope that it wasn’t expensive). May be hash website should list out appropriate outfit ;-) By the time we got to the first water stop, we literally...literally covered in mud! Waterstop was busy. Beside ‘amateur’ bikehashers, many professional mountain bikers were there to practice for Khao Ito Mountain Biking Competition tomorrow. Glad to see many Thais doing mountain biking.To me, the best bit started after 1st waterstop. Hares briefed different options to us (which confused me a little but thanked to them for being very considerate). My sister and I decided to go the longest way, not knowing what will be ahead. We took off and soon were on the nice shady trail which seems to be slowly up, up, up and up. Along the way, hares turned themselves into Central Banks and started to offer bail-out packages to the hashers… Bailout 1….then soon came Bailout 2. I have enough savings and was still enjoying the ride, so I didn’t take any packages and decide to go ahead, not knowing what ‘crisis’ might be ahead! ………….………….Ummm……maybe I should have taken the package……...…………..Ok it was tough but it was ridable. Gradient wasn’t so bad so I could ride, got off for resting (especially when seeing giant roots in front and my legs just stopped pedaling), enjoyed the scenery, hopped on for more ride. Trails got a little bit slippery toward the top but soon enough (which felt like forever then), we reached the top. Afraid that the downhill will be too technical, we took the ‘chicken-run’ and caught up with a group in front. Now I must say I was really impressed with how green the forest is. It just felt very peaceful. Wish this is my backyard. After a quick road ride, we turned into single track. I really enjoyed this combination of downhill and uphill which ended up on a beautiful lookout. Then continued on downhill and met local bikers coming up the opposite way. I realized this is the reverse of what we’ve done earlier but think I prefer this way. We got out of the bush, headed for 2nd water stop and continue our journey back to the resort. The last 10km was on tarmac, nothing technical which was a good way to end the ride today. Time for a cold beer!Thank you Andreas, Neung, and Sverre for an excellent bikehash.Mod (Dirty Hose).* * Welcome Hashers to this baby/child filled, mud covered downhill August issue of “The Write-Up” by Kim H!!Here it goes. It was a dark and stormy night, and ...... no it was ... it really was. It absolutely lashed it down!! It was a dark and stormy night and by the time day broke over Khao Yai the trail was nicely soaked. You just knew it was going to be a nice hash. People started trickling into the resort under a gloomy sky for what looked like a busy ride. Familiar faces returned from the summer break were joined by new faces to the Hash.Sure enough, when we rolled off, hash Cash confirmed 127 riders. Well, 126, the writer was too busy p$^#ng about with tyres that appeared to have been attacked by a cactus. Still, a 40min head start for the “peleton” is manageable if you are keenly motivated by abandonment issues, ego and shame.This is not the start of a joke, but the first question of the day was 'how do you get 127, strike, 126 people and bikes over the Mekong spanned by only 2 narrow planks". The answer is two-fold (is suspect - I wasnt there!); "single file" and "with difficulty", but thankfully only one person fell off and was eaten by leaches. The authorities are still searching the area. And then it started, the knee deep puddles, well up to your toes, and mud just kept coming, but this stuff has to be good for the skin, right?! And even if you don’t like making big splashes in the water, you could still keep up a good pace and the scenery was fab.As I was bombing it along the benefits of cooler weather and the odd splash became apparent. I was joined by other late starters and we caught up with a few back markers. This was not a race, but a chase on the main group was on.Winding through the woods and trails we were pleased to catch up with the group at the waterstop. The group looked like Tour de France survivors of a mudslide, some merely knackered, others pedalling in on only one leg, but all were smiling.Preparation for a downhill race were by coincidence taking place in the same spot as the waterstop. Knackered and slightly dazed and confused I nearly entered. A latecomer to the H2O, I paused only briefly for intravenous M150 before heading up Khao Ito on the back trails. With Greecey trails and expecting major crashes, the hares had provided several bailout options. Needless to say the Germans didn’t like any of them and, so, we went straight to the top along the back trails. After a negotiating a technical and winding climb we made it to the top, and our prudent and conservative approach was rewarded with trails that went downhill faster than the Spanish housing market.All too soon the fun was over and we were back on the road, but THEN................ , there was more!!! Long flowing trails went down the mountain past a viewing point half way down. Some people, for reasons best know to themselves, had stopped to admire the view. Still this left the trails nice and clear. Sees Wood Gives Head overtook me for a second time on this section. This normally only happens once on a ride (at the beginning), so I was surprised to see him again, but he claimed this section was so mrewarding.uch fun that he did it again. Personally, I think he was just lost.All too soon the downhill was over, and this time there really was no more. We gathered back at the waterstop again to compare notes and injuries. After waiting for trailing spouses and girlfriends, we decided to leave them behind and proceeded to the on in. The trails and roads wound through emerald green countryside, and we soon could smell the beer and sandwiches back at the resort. All in all it was an about 46km ride. And every km very worth the effort.At dinner the usual conversation soon dried up as the trails were great. With the great number of "junior Hashers" around, the subject turned to if the young ones were going to grow up with a beer and bike addiction. Of particular concern was what little Sebastian (son son of Sees Wood Gives Head) would turn out like. What would he look like in 30 years time? Already making loud noises, extrovert, cheery, fascinated by big green bottles, blond, maybe catching the sun a little too easily and being "of significant stature" - See picture below for one possible outcome. Its worrying isn’t it!? Still, I wonder if Seb can learn to hold a tune?SundayIt was a dark and stormy night..... yes, again,......... and yes, it lashed it down, again, in the night. The trails were still nicely "moist" by the time the multi-generational crowd made it onto the trails.All types were riding. Young, old, fat (mostly), thin (tri-types), big bikes, small bikes, bikes with no pedals! Yes, Klingon was too cheap to get his son pedals!! Dylon effectively had to walk 6km on his strida. Well done Dylan. Several other Junior Hasher ventured.Out on the trails the patches of damp were welcome as it was a little warmer and the trails were again great. Fast, sweeping and off road. Just the way we like it on a Sunday. However, in getting the mud of the bikes the night before, and in turn, getting rid of the water that got rid of the mud i may have been a little generous on the WD40 and applied it to the break rotor and pads. Next thing I know, I find myself wishing the trails were a little less fast and sweeping having just “rear ended” Carpet Burn. Embarrassing. I don’t even know her that well! We both agreed not to talk about it.After being uncoupled it was on on towards the waterstop. At the check just before the waterstop, I picked wrong and checked right at the top of the hill. Bum! Always the way.After the waterstop it was a quick zip back to the resort along more great trail and some scenic road routes. Back to base, clean up the bike, relube the break pads, and then have a cold beer and a sandwich in the Circle.There was a number of outrageous namings, so much so that the newbies were looking nervous and thinking about their “digital footprint”. And let’s face it there is a lot to think about!! Best check.RA Stevie Blunder had a complete innocent in the circle for offences that she wasn’t around to make. But it’s the Hash, so therefore it’s a fair cop.Lilla correctly judged Pencil Flasher to be a raving lunatic and was looking worried.Sackashit was again in the Circle for reasons that, frankly, aren’t important. What is important (and hilarious) is that he was again the subject to the now customary sign of communal affection, that of a hail of (mostly) empties. [Public Service Announcement - throwing full cans isn’t acceptable. This can cause injury and death, but mostly, it’s just a waste of beer. Stop it!]As the Circle was dismissed we cleaned up, checked out and putting the hash here in the right season it meant that it was now time to go SHOPPING!!! All in all a perfect weekend.